In la Vie, l’Amour, la Mort gaan we in een artistiek proces met diverse kunstenaars op onderzoek. Alleen, met je diepste zelf en samen, in de spiegel van de ander. Een proces dat niet ophoudt bij de persoonlijke beleving voor de danser. We zoeken naar een vorm om de ervaring te “vangen”, te registreren en deelbaar te maken. Het eigenaarschap ligt bij de danser zelf. Evenals de regie over wat je laat zien in de dansstudio.

We onderzoeken vormen van improvisatie en zoeken naar manieren voor instant-creatie. De betrokken kunstenaars bewegen mee op de vloer als een volwaardig danser, echter met bijvoorbeeld een camera in zijn hand die alles van dichtbij registreert. Juist door als ‘buitenstaander’ dicht op de huid te zitten, te reflecteren, ontstaat er een dialoog over identiteit en zelfbeeld. Dit proces en resultaat vormen de bouwstenen voor het vertellen van een verhaal. Samen met de performers kijken we hoe we dit op een passende wijze kunnen delen met de buitenwereld. De content die we registeren (beeld, tekst, etc.) maken we deelbaar zodat je het verhaal  kunt ervaren, maar ook de ervaring van het maakproces. 

We zijn op zoek naar een nieuwe vorm van instant creatie. Omdat de fysieke mogelijkheden verschillen met de dag, soms zelf met het uur, is het belangrijk om in het moment zelf te kunnen creëren. Een choreografie is vaak moeilijk te memoriseren. Het gaat dan ook niet alleen om de fysieke choreografie maar om de communicatieve kracht van de bewegingstaal, maar ook voor de “onzichtbare choreografie” van relaties en verbindingen.