Ik heb er even over nagedacht. Nee, niets nieuws. Ik doe wat ik doe, ik deel al jaren delen van mijn leven. Dingen doen waar ik blij van word. Mezelf uitdagen, naar mezelf leren kijken, zien, mooi vinden, met alles wat er is. Hard werken, om beter te worden, nee niet van de Parkinson maar beter in mijn dans. Als dat lukt, is dat niet alleen leuk, maar geeft het ook het gevoel "de baas is je eigen huis". 

Mijn partner Rosan Chinnoe maakt van dichtbij mee hoe ik me er doorheen beweeg, hoe ik soms vecht, duw en trek. Als soul-mate is hij niet alleen degene die mij filmisch vastlegt in wat ik doe en hoe ik dingen beleef, maar hij is ook mijn danspartner. Wel naar buiten kijken. Alleen hij kan mijn beweging intuïtief voelen, volgen en maken. Geen solo maar een duet. Ik deel graag ons verhaal met jullie. Zo vaak mogelijk. En ook verhalen van andere gelijkgestemden.