Ik verzamel elke ochtend wat moed. Benen over de rand van het bed. Zoek steun aan de muur, de deurklink en het keukenwerkblad. Op weg om mijn pillen te halen. Zo lang mogelijk op eigen kracht. Geen continue strijd. Maar verstand op nul en gewoon doorgaan. En dan nog een klein beetje er bovenop. Mezelf uitdagen. Druk mezelf expressief uit. Om de grenzeloosheid te vinden. Met vallen en opstaan. Op zoek. Naar dat ene moment. Waar geen zwaarte is. Waar de tijd niet tikt. En die fijne seconden lijken eeuwig te duren. 

"Dankbaar voor de drang in mij om te blijven doen wat ik doe". Mooi verwoord in het nummer OLV van Tourist LeMC Van het album "We begrijpen mekaar". Neem even de tijd om naar zijn muziek te luisteren.